Seven Years in Tibet (1997) เจ็ดปีโลกไม่มีวันลืม

• ชื่ออังกฤษ: Seven Years in Tibet
• ชื่อไทย: เจ็ดปีโลกไม่มีวันลืม
• ปีที่ออกฉาย: 1997

เรื่องราวที่ผ่านการรับรองของ “Seven Years in Tibet” นักสำรวจชาวออสเตรียที่กลายมาเป็นหุ้นส่วนกับดาไลลามะในเวลาที่จีนเข้ายึดครองทิเบต หลังจากนักปีนเขา 11 คนจากไป ไฮน์ริช ฮาร์เรอร์ (แบรด พิตต์) ชาวออสเตรีย (แบรด พิตต์)
ตัดสินใจที่จะเพิ่มความสำคัญให้กับประเทศของเขาและชาวออสเตรีย ภูมิใจที่ได้ปีน Nanga Parbat ในบริติชอินเดีย และทิ้งเพื่อนที่มั่นใจของเขาไว้ เขาเป็นคนหยิ่งยโสและเป็นคนช่างคิด เขาไม่ได้อยู่ร่วมกับคนอื่นในการชุมนุม
แต่ควรปรับตัวให้เข้ากับความปรารถนาของพวกเขาหลังจากที่สภาพอากาศเลวร้ายทำให้พวกเขาประนีประนอม จากนั้นสงครามโลกครั้งที่สองก็ปะทุขึ้นและพวกเขาถูกจับและขังอยู่ใน POW ของ Dehra Dun ค่าย. เขาพยายามจะฝ่าฟันออกไปสองสามครั้ง
แต่ในที่สุดก็ได้รับชัยชนะโดย Peter Aufschnaiter (David Thewlis) และพวกเขาก็จบลงที่เมืองลาซาซึ่งเป็นที่โปรดปรานซึ่งเป็นจุดที่ผู้ถูกขับไล่ไม่มีใครแตะต้อง พวกเขาได้รับอาหารและบ้านที่ปลอดภัย และปีเตอร์จบลงด้วยช่างตัดเสื้อ Pema Lhaki
ในขณะที่ไฮน์ริชคุ้นเคยกับดาไลลามะ พวกเขาพบกันเป็นประจำ ในขณะที่เขาเติมเต็มความได้เปรียบของเด็กในโลก รวมทั้งแจ็คเดอะริปเปอร์และ ‘ผมสีเหลือง’; เขาได้รู้จักกับตัวอย่างพระพุทธเจ้า แม้กระทั่งสร้างภาพยนตร์
ขณะที่ได้ความรู้เกี่ยวกับความสมบูรณ์ของการโต้แย้ง การถอด และการที่ลูกไม่ยอมถ่ายทอด อย่างไรก็ตาม ไม่มีอะไรจะเตรียมเขาให้ถล่มทลายเมื่อคอมมิวนิสต์จีนตัดสินใจโจมตี ปลุกปั่นให้ชาวทิเบตเสียชีวิตกว่า 1 ล้านคน ทำลายเครือข่ายที่เข้มงวดกว่า 6,000
เครือข่าย และขายออกจากประชาชนของตนเอง

ในปี ค.ศ. 1939 ไฮน์ริช ฮาร์เรอร์ (แบรด พิตต์) นักปีนเขาชาวออสเตรีย “เจ็ดปีโลกไม่มีวันลืม” ได้ทิ้งเพื่อนที่ตั้งครรภ์ของเขาให้เข้าร่วมกับปีเตอร์ ออฟชไนเตอร์ (เดวิด ธิวลิส) ในการชุมนุมที่พยายามจะเอาชนะนางา ปาร์บัตในอังกฤษที่ดูแลอินเดีย
(ซึ่งปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของปากีสถาน) เมื่อใดก็ตามที่สงครามโลกครั้งที่สองเริ่มต้นขึ้นในปี 1939 พวกเขาจะถูกผู้เชี่ยวชาญชาวอังกฤษจับได้ว่าเป็นศัตรูตัวฉกาจ พวกเขาถูกเก็บไว้ในค่ายเชลยศึกในเมือง Dehradun
ในเขตตอนล่างของเทือกเขาหิมาลัยในพื้นที่อุตตราขั ณ ฑ์ของอินเดียในปัจจุบัน Ingrid (Ingeborga Dapkunaitė) ซึ่งเป็นลูกครึ่งที่ดีกว่าของ Harrer ซึ่งส่งเด็กที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน ส่งรายงานที่เชื่อถือได้จากออสเตรีย
จากนั้นนาซีเยอรมนีเข้าร่วมด้วย ในปี 1944 Harrer และ Aufschnaiter ย้ายออกจากคุกและข้ามไปยังทิเบต ในตอนแรกพวกเขาได้รับการยกเว้นจากประเทศที่ถอนตัวออกไป พวกเขาจึงหาวิธีปลอมตัวไปที่เมืองหลวงลาซาของทิเบต ที่นั่นพวกเขากลายเป็นแขกรับเชิญของ
Kungo Tsarong (Mako) ผู้ไกล่เกลี่ยชาวทิเบต อำนาจอาวุโสของทิเบต งาวัง จิกมี (บีดี หว่อง) คลายความสัมพันธ์กับผู้ถูกขับไล่สองคนในทำนองเดียวกันด้วยของขวัญจากชุดสูทแบบตะวันตกที่วางแผนไว้โดยเฉพาะ Aufschnaiter ได้พบกับ Pema Lhaki (Lhakpa
Tsamchoe) ผู้ริเริ่มสร้างสรรค์และแต่งงานกับเธอ แฮร์เรอร์เลือกที่จะเป็นโสด โดยทั้งคู่มุ่งความสนใจไปที่สถานที่แห่งใหม่ซึ่งมีสมาธิบนผืนดินและไม่ต้องการสัมผัสกับความสัมพันธ์ที่ถูกปิดล้อมอีกครั้ง ในปีพ.ศ. 2488
แฮร์เรอร์วางแผนจะกลับไปออสเตรียหลังจากระแวดระวังจุดจบของการทะเลาะวิวาท อย่างไรก็ตาม เขาได้รับจดหมายติดเชื้อจากรอล์ฟ ซึ่งเป็นลูกของเขา โดยกล่าวหาว่าแฮร์เรอร์เป็นพ่อของเขา และสิ่งนี้ขัดขวางไม่ให้เขาออกจากทิเบต หลังจากนั้นไม่นาน Harrer
ก็ยินดีต้อนรับสู่พระราชวังโปตาลาและแปรสภาพเป็นมัคคุเทศก์องค์ที่สิบสี่ของดาไลลามะ (จามยัง จัมตโช วังชุก) ในด้านภูมิประเทศ วิทยาศาสตร์ และวัฒนธรรมตะวันตก แฮร์เรอร์และดาไลลามะเลิกรู้จักกัน ขณะเดียวกัน
ความสัมพันธ์ทางการเมืองกับจีนก็เฉียบขาด ขณะที่พวกเขาดำเนินแนวทางปฏิบัติเพื่อไล่ตามทิเบต งาวัง จิกมี ขับเคลื่อนกองกำลังติดอาวุธทิเบตที่เมือง Chamdo ชายแดนเพื่อหยุดยั้งกองกำลังปลดแอกประชาชน
ไม่ว่าเขาจะยอมจำนนและจุดชนวนที่ทิ้งกระสุนปืนทิเบตหลังจากการต่อสู้ของ Chamdo ที่ไม่สมดุล ในระหว่างการตรวจสอบแผน Kungo Tsarong บอก Harrer ว่าในกรณีที่ Jigme ไม่ได้รื้อถอนอาวุธยุทโธปกรณ์กองโจรชาวทิเบตสามารถยึดภูเขาไว้ได้
ระยะเวลาที่ยาวนานหรือหลายปี ยาวพอที่จะติดต่อกับนานาประเทศเพื่อขอความช่วยเหลือ นอกจากนี้ เขายังสื่อสารด้วยว่า สำหรับชาวทิเบต การยอมจำนนดูเหมือนเป็นโทษประหารชีวิต ในขณะที่ชาวจีนมีทิเบต Harrer ปฏิเสธ Ngawang Jigme ที่หลอกลวงประเทศของเขา
และทำให้ความสัมพันธ์ในครอบครัวของพวกเขาชัดเจนขึ้น แฮร์เรอร์สร้างความอับอายให้กับอำนาจอาวุโสด้วยการคืนเสื้อคลุมที่งาวังจิกมีให้เขาเป็นของขวัญ ซึ่งเป็นการโจมตีครั้งใหญ่ในวัฒนธรรมทิเบต รวมถึงการโยนเขาลงไปที่พื้นก่อนจะพุ่งออกไป
แฮร์เรอร์พยายามเกลี้ยกล่อมให้ดาไลลามะหนีไป แต่เขาก็ยังปฏิเสธ ไม่อยากเบียดเบียนครอบครัว ดาไลลามะโน้มน้าวให้แฮร์เรอร์กลับไปออสเตรียและเป็นพ่อของลูก
หลังจากการบริหารราชบัลลังก์ซึ่งดาไลลามะได้รับตำแหน่งอย่างเป็นทางการในฐานะหัวหน้าผู้มีอำนาจและชั่วคราวของทิเบต Harrer กลับมายังออสเตรียในปี 2494